Strona główna > Bank wiedzy

• Co to są chelaty?
  • Procenty w chelatach
  • Wybór chelatów

Każda roślina potrzebuje w mniejszym lub większym stopniu pierwiastków głównych, aby mogła prawidłowo się rozwijać. Poniższe składniki odżywcze muszą być zawsze dostępne dla rośliny w dużych ilościach: 

• Azot (N)
• Fosfor (P)
• Potas (K)
• Magnez (Mg)
• Wapń (Ca)
• Siarka (S)

Oprócz pierwiastków głównych, które zawsze pojawiają się w programie nawożenia, ważne jest również uwzględnienie pierwiastków śladowych (znanych również jako mikroskładniki pokarmowe lub mikroelementy). Odgrywają one ważną rolę w układzie metabolicznym oraz w szeregu reakcji enzymatycznych zachodzących w roślinie. Nadmiar lub niedobór mikroskładnika pokarmowego powoduje brak równowagi w roślinie, co prowadzi do degradacji odporności rośliny, a tym samym zwiększa ryzyko występowania chorób, wirusów i pleśni. 

Następujące składniki odżywcze są uważane za główne pierwiastki śladowe dla rośliny:

• Żelazo (Fe) Roślina wykorzystuje żelazo do rozwoju chloroplastu, który jest niezbędny w procesie fotosyntezy i oddychania rośliny. Ponadto ten składnik odżywczy przyczynia się do rozwoju punktów wzrostu w korzeniach. 
• Mangan (Mn) Mangan odgrywa istotną rolę w procesie fotosyntezy, ale jest również bardzo ważnym elementem budulcowym enzymów. Na przykład przyczynia się do tworzenia enzymu, który chroni roślinę przed substancjami, które mogłyby ją uszkodzić. Wreszcie, spełnia on niezastąpioną funkcję w wytwarzaniu tlenu podczas procesu fotosyntezy.
• Cynk (Zn) Produkcja enzymów może być możliwa dzięki zastosowaniu mikroskładnika, jakim jest cynk. Powyższe enzymy są niezbędne dla rośliny między innymi dla utrzymania jędrności błon komórkowych. Ponadto przyczyniają się do produkcji białek i auksyny hormonu wzrostu. 
• Bor (B) Bor odgrywa ważną rolę w procesie metabolizmu rośliny. Ma również kluczowe znaczenie dla wydłużenia komórek w korzeniach, w podziale komórek, jest budulcem ścian komórkowych i stymuluje rozwój punktów wzrostu.
• Miedź (Cu) Miedź jest wykorzystywana przez roślinę w procesie fotosyntezy. Brak miedzi lub niewielka ilość miedzi w roślinie spowoduje znaczne pogorszenie procesu fotosyntezy. Bez względu na wkład w fotosyntezę, miedź zapewnia również rozwój różnych witamin i odgrywa rolę w lignifikacji części roślin. 
• Molibden (Mo) Molibden to pierwiastek śladowy, który pojawia się u roślin w najmniejszej ilości. Pomimo tego, jego rola jest dość istotna. Pozwala roślinom przekształcić azotany, których nie można użyć natychmiast, w budulec białek. Jest także budulcem różnych ważnych hormonów roślinnych.

Jak wspomniano wcześniej przez specjalistę ds. nawozów, nie wszystkie pierwiastki śladowe są równie dobrze przyswajalne w przypadku wysokiej, a nawet niskiej wartości pH.  „Zbyt wysoka wartość pH może powodować osadzanie się pierwiastka śladowego. To samo dotyczy zbyt niskiej wartości pH. Jeśli tak się stanie, pierwiastek nie będzie już dostępny dla rośliny, w wyniku czego nie zostanie wykorzystany. Właśnie wówczas powstaje ryzyko niedoboru, któremu należy zawsze zapobiegać”, uważa specjalista ds. nawozów. 

Podczas wzrostu wykrywana jest wartość pH w środowisku korzeniowym, co powoduje spadek dostępności pierwiastków śladowych. Może się to zdarzyć podczas stosowania siarczanów. Aby zapobiec odkładaniu się mikroskładnika pokarmowego w przypadku wysokiej lub niskiej wartości pH w pojemniku na nawóz, lub w środowisku korzeniowym, zaleca się stosowanie chelatów. 

Chelaty to substancje organiczne, które umożliwiają utrzymanie dostępności składników odżywczych w przypadku wysokich i niskich wartości pH. Chelat, który jest również znany jako „pazur”, zapewnia transport składników odżywczych do korzeni.

Niektóre pierwiastki śladowe są niestabilne, gdy kończą w środowisku korzeniowym lub w roztworze nawozu, w którym wartość pH może się zmieniać. Odkładanie się tych nawozów może mieć negatywny wpływ na uprawy, ponieważ nie jest już możliwe pobieranie tych składników odżywczych. 

Aby upewnić się, że każda wymagana substancja odżywcza jest pobierana przez roślinę, nie można uniknąć stosowania chelatów. Żelazo jest składnikiem odżywczym, który zawsze musi być podawany roślinie w formie chelatu, ponieważ dość łatwo tworzy osad w przypadku kontaktu z innymi składnikami odżywczymi w podłożu lub pojemniku na nawóz. Wybór właściwego chelatu jest silnie uzależniony od wartości pH w pojemniku na nawóz i środowisku korzeniowym. 

Zadziwiające jest to, że chelaty są zawsze wymieniane w odniesieniu procentowym. Wskazuje, która część specyfiki określa nawóz. Na przykład Easygro Zn-EDTA 15% zawiera 15% cynku. Pozostała część nawozu to materiał organiczny, a mianowicie chelat. 

Istnieje wiele rodzajów chelatów, których zastosowanie całkowicie zależy od wartości pH, w której nawóz zostanie wysiany. Poniżej znajduje się przegląd dostępnych chelatów na pierwiastek śladowy:

• Żelazo — Żelazo odżywcze można chelatować na różne sposoby i jest ono dostępne w formie Fe-EDTA, Fe-DTPA, Fe-EDDHA. Każdy z tych różnych chelatów ma swój własny zakres pH.
• Mangan -Mangan odżywczy jest dostępny w chelatach eDTA.
• Cynk — Cynk jest dostępny w postaci chelatu eDTA.
• Bor — Bor nie jest dostępny w formie chelatu, ponieważ chemicznie nie można go chelatować. Jest dostępny w postaci siarczanu w następujących produktach: Boraks 11,3%, boran i kwas borowy.
• Miedź — Miedź jest dostępna w postaci chelatów eDTA.
• Molibden — Molibdenu nie można chelatować chemicznie. Jest dostępny tylko w postaci molibdenianu sodu lub molibdenianu amonu

Potrzebujesz porady? Wypełnij formularz kontaktowy! Nasz specjalista skontaktuje się z Tobą tak szybko, jak to możliwe.