Zapylanie borówki amerykańskiej przez trzmiele
Czas czytania: 3 min | Autor: Dominika Strzempa | Ostatnia aktualizacja: 23-03-2022
Kiedy warunki atmosferyczne w jagodniku są niedogodne, a temperatura niska, zapylanie borówki amerykańskiej, truskawki czy maliny może być utrudnione. W takich okolicznościach doskonale sprawdzają się trzmiele, które pozwalają na optymalne zapylanie, nawet w niesprzyjających warunkach pogodowych. Ule zewnętrzne, przeznaczone do stosowania w sadach i jagodnikach są odporne na działanie deszczu i śniegu, a same trzmiele do zapylania borówki, truskawki czy malin zdolne są do pracy w niskich temperaturach.
W poniższym artykule:
- Czy borówka amerykańska jest samopylna?
- Jakie owady zapylają borówkę amerykańską?
- Zapylanie borówki amerykańskiej przez trzmiele
Wybór uli do zapylania borówki
Wprowadzenie uli na plantację
Czy borówka amerykańska jest samopylna?
Większość odmian borówki jest samopylna, jednak aby osiągnąć obfity plon konieczne jest tzw. zapylanie krzyżowe. Polega ono na przeniesieniu pyłku z innej rośliny i wymaga udziału owadów zapylających.
Co zapyla borówkę amerykańską?
Do zapylania borówki amerykańskiej wykorzystywane są trzmiele ziemne, pszczoły miodne oraz murarki ogrodowe. Spośród tych gatunków największą skutecznością wykazują się trzmiele, które pracują nawet w niesprzyjających warunkach atmosferycznych i rzadko opuszczają plantację. Dobrą praktyką jest wprowadzenie do uprawy więcej niż jednego gatunku zapylaczy.Zapylanie borówki amerykańskiej przez trzmiele
Zapylanie upraw jagodowych wymaga nieco innego podejścia niż w przypadku innych upraw ogrodniczych. Plantatorzy, uprawiający borówkę, truskawkę lub malinę co roku mierzą się z szeregiem wyzwań, które zagrażają efektywnemu zapyleniu jagodnika. A jak wiadomo, odpowiednie zapylenie to obfity plon i wysokiej jakości owoce. Pochmurne i deszczowe dni, przypadające na okres zapylania kwiatów mogą znacząco zmniejszyć owocowanie roślin, a co za tym idzie, sprawdzić, że zwykle dochodowa plantacja, przyniesie znacznie mniejsze zyski.
- Największym zagrożeniem są niestabilne warunki pogodowe, które zniechęcają wiele gatunków zapylaczy (m.in. pszczoła miodna lub murarka ogrodowa) do opuszczania uli i zapylania roślin.
- Ryzyko mało efektywnego zapylenia jagodnika podnosi również bliska obecność upraw roślin, których pyłek jest atrakcyjniejszy dla pszczół i murarek. Wówczas zapylacze mogą przylecieć na plantację dopiero wtedy, gdy atrakcyjniejsze gatunki zakończą kwitnienie.
- Nie bez znaczenia jest również specyfika uprawianych gatunków i odmian, kształt kwiatów oraz ich wymagania w zakresie zapylania. Rośliny jagodowe wymagają tzw. zapylania krzyżowego, czyli zapylenia pyłkiem pochodzącym z innej rośliny. Ważne więc, by ich zapylanie odbywało się z wykorzystaniem gatunku, który wyróżnia się dużą mobilnością i często przemieszcza się pomiędzy roślinami.
- Warto zwrócić uwagę również na kształt kwiatów uprawianych odmian. Niektóre odmiany borówki charakteryzują się wydłużonym kształtem, co może utrudniać sięgnięcie pszczół i murarek w głąb kwiatu.
Wybór uli do jagodnika
Aby zapylanie było efektywne, oprócz wprowadzenia na plantację odpowiednich gatunków zapylaczy, należy zadbać również o wybór odpowiednich uli. W ofercie Royal Brinkman dostępne są ule do upraw zewnętrznych, które doskonale sprawdzają się w zapylaniu upraw jagodowych. Możesz wykorzystać je do zapylania:
- borówki amerykańskiej,
- maliny
- truskawki.
Ule zewnętrzne są tak zbudowane, by zapewniać optymalną pracę trzmieli w trudnych warunkach atmosferycznych. Ule do upraw zewnętrznych:
- zapewniają większą wydajność zapylania z uwagi na dobrą cyrkulacjję powietrza, dzięki umieszczonym po obu stronach obudowy otworom wentylacyjnym.
- chronią kolonię trzmieli niekorzystnym działaniem deszczu, śniegu, rosy itd, poprzez specjalną obudowę ula
- zawierają nieco starsze i silniejsze trzmiele, zdolne do pracy w chłodne i zachmurzone dni
- ułatwiają trzmielom powrót do ula i zapobiegają ich dezorientacji, dzięki rozmieszczeniu otworów wlotowych.
W każdym gnieździe znajdują się robotnice, królowa, larwy oraz jaja. Ule dostępne są w wersjach: 1-, 2- i 3- gniazdowej, które sprawdzają się w plantacjach o różnych wielkościach oraz w różnych porach użytkowania. W jednym gnieździe znajduje się około 120 dorosłych robotnic.
Kiedy wprowadzić ule na plantację?
Ule powinny być wprowadzone na plantację na początku kwitnienia, kiedy rozwiniętych jest 1-5% kwiatów. Po ich umieszczeniu w uprawie należy osłonić je przed działaniem słońca i wiatru oraz zadbać o to by nie miały do nich dostępu mrówki ani inne szkodniki. Po wprowadzeniu trzmieli należy kontrolować stopień zapylenia kwiatów i w razie potrzeby dostosować ich ilość.
Ilość uli uzależniona jest od wielkości plantacji:
- 8-10 gniazd na 1 ha
- ule 2-gniazdowe: 4-5 szt. na 1 ha
- ule 3-gniazdowe: 3 szt. na 1 ha