Zapylanie borówki amerykańskiej przez trzmiele
Kiedy warunki atmosferyczne w jagodniku są niedogodne, a temperatura niska, zapylanie borówki amerykańskiej, truskawki czy maliny może być utrudnione. W takich okolicznościach doskonale sprawdzają się trzmiele, które pozwalają na optymalne zapylanie, nawet w niesprzyjających warunkach pogodowych. Ule zewnętrzne, przeznaczone do stosowania w sadach i jagodnikach są odporne na działanie deszczu i śniegu, a same trzmiele do zapylania borówki, truskawki czy malin zdolne są do pracy w niskich temperaturach.
Dominika Strzempa
Product Manager Crop Protection |
22 lutego 2022 | czas czytania: 3 min.
Product Manager Crop Protection |
22 lutego 2022 | czas czytania: 3 min.
Udostępnij artykuł
W poniższym artykule:
Czy borówka amerykańska jest samopylna?
Większość odmian borówki jest samopylna, jednak aby osiągnąć obfity plon, konieczne jest tzw. zapylanie krzyżowe. Polega ono na przeniesieniu pyłku z innej rośliny i wymaga udziału owadów zapylających.
Co zapyla borówkę amerykańską?
Do zapylania borówki amerykańskiej wykorzystywane są trzmiele ziemne, pszczoły miodne oraz murarki ogrodowe. Spośród tych gatunków największą skutecznością wykazują się trzmiele, które pracują nawet w niesprzyjających warunkach atmosferycznych i rzadko
opuszczają plantację. Dobrą praktyką jest wprowadzenie do uprawy więcej niż jednego gatunku zapylaczy.
Zapylanie borówki amerykańskiej przez trzmiele
Zapylanie upraw jagodowych wymaga nieco innego podejścia niż w przypadku innych upraw ogrodniczych. Plantatorzy, uprawiający borówkę, truskawkę lub malinę co roku mierzą się z szeregiem wyzwań, które zagrażają efektywnemu zapyleniu jagodnika. A jak wiadomo, odpowiednie zapylenie to obfity plon i wysokiej jakości owoce. Pochmurne i deszczowe dni, przypadające na okres zapylania kwiatów mogą znacząco zmniejszyć owocowanie roślin, a co za tym idzie, sprawdzić, że zwykle dochodowa plantacja, przyniesie znacznie mniejsze zyski.
- Największym zagrożeniem są niestabilne warunki pogodowe, które zniechęcają wiele gatunków zapylaczy (m.in. pszczoła miodna lub murarka ogrodowa) do opuszczania uli i zapylania roślin.
- Ryzyko mało efektywnego zapylenia jagodnika podnosi również bliska obecność upraw roślin, których pyłek jest atrakcyjniejszy dla pszczół i murarek. Wówczas zapylacze mogą przylecieć na plantację dopiero wtedy, gdy atrakcyjniejsze gatunki zakończą kwitnienie.
- Nie bez znaczenia jest również specyfika uprawianych gatunków i odmian, kształt kwiatów oraz ich wymagania w zakresie zapylania. Rośliny jagodowe wymagają tzw. zapylania krzyżowego, czyli zapylenia pyłkiem pochodzącym z innej rośliny. Ważne więc, by ich zapylanie odbywało się z wykorzystaniem gatunku, który wyróżnia się dużą mobilnością i często przemieszcza się pomiędzy roślinami.
- Warto zwrócić uwagę również na kształt kwiatów uprawianych odmian. Niektóre odmiany borówki charakteryzują się wydłużonym kształtem, co może utrudniać sięgnięcie pszczół i murarek w głąb kwiatu.
Odpowiedzią na wszystkie te wyzwania może być wprowadzenie do jagodnika trzmieli zapylających gatunku Bombus Terrestris. Wylatują one z uli nawet przy niesprzyjającej pogodzie, w deszczowe, wietrzne i zimne (> 8⁰C) dni. Pracują długo i wydajnie, pozostając poza ulem przez większą część dnia, bo aż do 18 godzin. Budowa ich aparatu gębowego pozwala z łatwością sięgnąć w głąb kwiatów o wydłużonym kształcie, a gęste owłosienie ciała pomaga w transporcie dużych ilości pyłku pomiędzy roślinami. Sposób, w jaki przemieszczają się pomiędzy roślinami, sprzyja wydajnemu zapylaniu krzyżowemu, a gorsze niż w przypadku pszczół umiejętności lotnicze sprawiają, że rzadko opuszczają one plantację, na którą zostały wprowadzone.
Ponadto wyróżniają się dużą łagodnością wobec człowieka. Nie są agresywne wobec człowieka i niemal nigdy nie atakują, kiedy nie czują się zagrożone. Najkorzystniejszym rozwiązaniem, które gwarantuje optymalne zapylenie upraw jagodowych, jest wprowadzenie
na plantację różnych gatunków zapylających: trzmiela ziemnego, pszczoły miodnej i murarki ogrodowej.
Wybór uli do jagodnika
Aby zapylanie było efektywne, oprócz wprowadzenia na plantację odpowiednich gatunków zapylaczy, należy zadbać również o wybór odpowiednich uli. W ofercie Royal Brinkman dostępne są ule do upraw zewnętrznych, które doskonale sprawdzają się w zapylaniu
upraw jagodowych. Możesz wykorzystać je do zapylania:
- borówki amerykańskiej,
- maliny
- truskawki.
- zapewniają większą wydajność zapylania z uwagi na dobrą cyrkulację powietrza, dzięki umieszczonym po obu stronach obudowy otworom wentylacyjnym.
- chronią kolonię trzmieli niekorzystnym działaniem deszczu, śniegu, rosy itd., poprzez specjalną obudowę ula
- zawierają nieco starsze i silniejsze trzmiele, zdolne do pracy w chłodne i zachmurzone dni
- ułatwiają trzmielom powrót do ula i zapobiegają ich dezorientacji, dzięki rozmieszczeniu otworów wlotowych.
Kiedy wprowadzić ule na plantację?
Ule powinny być wprowadzone na plantację na początku kwitnienia, kiedy rozwiniętych jest 1-5% kwiatów. Po ich umieszczeniu w uprawie należy osłonić je przed działaniem słońca i wiatru oraz zadbać o to by nie miały do nich dostępu mrówki ani inne szkodniki. Po wprowadzeniu trzmieli należy kontrolować stopień zapylenia kwiatów i w razie potrzeby dostosować ich ilość.
Ilość uli uzależniona jest od wielkości plantacji:
Ilość uli uzależniona jest od wielkości plantacji:
- 8-10 gniazd na 1 ha
- ule 2-gniazdowe: 4-5 szt. na 1 ha
- ule 3-gniazdowe: 3 szt. na 1 ha
Skontaktuj się z nami!
Potrzebujesz porady? Wypełnij formularz kontaktowy! Nasz specjalista skontaktuje się z Tobą tak szybko, jak to możliwe.
Pozostałe artykuły z Banku wiedzy
Kategorie:
Zapylanie borówki amerykańskiej przez trzmiele
Kiedy warunki atmosferyczne w jagodniku są niedogodne, a temperatura niska, zapylanie borówki amerykańskiej, truskawki czy maliny może być utrudnione. W takich okolicznościach doskonale sprawdzają się trzmiele, które pozwalają na optymalne zapylanie, nawet w niesprzyjających warunkach pogodowych. Ule zewnętrzne, przeznaczone do stosowania w sadach i jagodnikach są odporne na działanie deszczu i śniegu, a same trzmiele do zapylania borówki, truskawki czy malin zdolne są do pracy w niskich temperaturach.
Szukaj w Banku wiedzy
Znajdź odpowiedzi na swoje pytanie w naszej bazie wiedzy. Ponad 500 artykułów napisanych przez naszych specjalistów.
Kategorie:
Dominika Strzempa
Product Manager Crop Protection | 22 lutego 2022 |
czas czytania: 3 min.
Product Manager Crop Protection | 22 lutego 2022 |
czas czytania: 3 min.
Udostępnij artykuł
W poniższym artykule:
Czy borówka amerykańska jest samopylna?
Większość odmian borówki jest samopylna, jednak aby osiągnąć obfity plon, konieczne jest tzw. zapylanie krzyżowe. Polega ono na przeniesieniu pyłku z innej rośliny i wymaga udziału owadów zapylających.
Co zapyla borówkę amerykańską?
Do zapylania borówki amerykańskiej wykorzystywane są trzmiele ziemne, pszczoły miodne oraz murarki ogrodowe. Spośród tych gatunków największą skutecznością wykazują się trzmiele, które pracują nawet w niesprzyjających warunkach atmosferycznych i rzadko
opuszczają plantację. Dobrą praktyką jest wprowadzenie do uprawy więcej niż jednego gatunku zapylaczy.
Zapylanie borówki amerykańskiej przez trzmiele
Zapylanie upraw jagodowych wymaga nieco innego podejścia niż w przypadku innych upraw ogrodniczych. Plantatorzy, uprawiający borówkę, truskawkę lub malinę co roku mierzą się z szeregiem wyzwań, które zagrażają efektywnemu zapyleniu jagodnika. A jak wiadomo, odpowiednie zapylenie to obfity plon i wysokiej jakości owoce. Pochmurne i deszczowe dni, przypadające na okres zapylania kwiatów mogą znacząco zmniejszyć owocowanie roślin, a co za tym idzie, sprawdzić, że zwykle dochodowa plantacja, przyniesie znacznie mniejsze zyski.
- Największym zagrożeniem są niestabilne warunki pogodowe, które zniechęcają wiele gatunków zapylaczy (m.in. pszczoła miodna lub murarka ogrodowa) do opuszczania uli i zapylania roślin.
- Ryzyko mało efektywnego zapylenia jagodnika podnosi również bliska obecność upraw roślin, których pyłek jest atrakcyjniejszy dla pszczół i murarek. Wówczas zapylacze mogą przylecieć na plantację dopiero wtedy, gdy atrakcyjniejsze gatunki zakończą kwitnienie.
- Nie bez znaczenia jest również specyfika uprawianych gatunków i odmian, kształt kwiatów oraz ich wymagania w zakresie zapylania. Rośliny jagodowe wymagają tzw. zapylania krzyżowego, czyli zapylenia pyłkiem pochodzącym z innej rośliny. Ważne więc, by ich zapylanie odbywało się z wykorzystaniem gatunku, który wyróżnia się dużą mobilnością i często przemieszcza się pomiędzy roślinami.
- Warto zwrócić uwagę również na kształt kwiatów uprawianych odmian. Niektóre odmiany borówki charakteryzują się wydłużonym kształtem, co może utrudniać sięgnięcie pszczół i murarek w głąb kwiatu.
Odpowiedzią na wszystkie te wyzwania może być wprowadzenie do jagodnika trzmieli zapylających gatunku Bombus Terrestris. Wylatują one z uli nawet przy niesprzyjającej pogodzie, w deszczowe, wietrzne i zimne (> 8⁰C) dni. Pracują długo i wydajnie, pozostając poza ulem przez większą część dnia, bo aż do 18 godzin. Budowa ich aparatu gębowego pozwala z łatwością sięgnąć w głąb kwiatów o wydłużonym kształcie, a gęste owłosienie ciała pomaga w transporcie dużych ilości pyłku pomiędzy roślinami. Sposób, w jaki przemieszczają się pomiędzy roślinami, sprzyja wydajnemu zapylaniu krzyżowemu, a gorsze niż w przypadku pszczół umiejętności lotnicze sprawiają, że rzadko opuszczają one plantację, na którą zostały wprowadzone.
Ponadto wyróżniają się dużą łagodnością wobec człowieka. Nie są agresywne wobec człowieka i niemal nigdy nie atakują, kiedy nie czują się zagrożone. Najkorzystniejszym rozwiązaniem, które gwarantuje optymalne zapylenie upraw jagodowych, jest wprowadzenie
na plantację różnych gatunków zapylających: trzmiela ziemnego, pszczoły miodnej i murarki ogrodowej.
Wybór uli do jagodnika
Aby zapylanie było efektywne, oprócz wprowadzenia na plantację odpowiednich gatunków zapylaczy, należy zadbać również o wybór odpowiednich uli. W ofercie Royal Brinkman dostępne są ule do upraw zewnętrznych, które doskonale sprawdzają się w zapylaniu
upraw jagodowych. Możesz wykorzystać je do zapylania:
- borówki amerykańskiej,
- maliny
- truskawki.
- zapewniają większą wydajność zapylania z uwagi na dobrą cyrkulację powietrza, dzięki umieszczonym po obu stronach obudowy otworom wentylacyjnym.
- chronią kolonię trzmieli niekorzystnym działaniem deszczu, śniegu, rosy itd., poprzez specjalną obudowę ula
- zawierają nieco starsze i silniejsze trzmiele, zdolne do pracy w chłodne i zachmurzone dni
- ułatwiają trzmielom powrót do ula i zapobiegają ich dezorientacji, dzięki rozmieszczeniu otworów wlotowych.
Kiedy wprowadzić ule na plantację?
Ule powinny być wprowadzone na plantację na początku kwitnienia, kiedy rozwiniętych jest 1-5% kwiatów. Po ich umieszczeniu w uprawie należy osłonić je przed działaniem słońca i wiatru oraz zadbać o to by nie miały do nich dostępu mrówki ani inne szkodniki. Po wprowadzeniu trzmieli należy kontrolować stopień zapylenia kwiatów i w razie potrzeby dostosować ich ilość.
Ilość uli uzależniona jest od wielkości plantacji:
Ilość uli uzależniona jest od wielkości plantacji:
- 8-10 gniazd na 1 ha
- ule 2-gniazdowe: 4-5 szt. na 1 ha
- ule 3-gniazdowe: 3 szt. na 1 ha
Skontaktuj się z nami!
Potrzebujesz porady? Wypełnij formularz kontaktowy! Nasz specjalista skontaktuje się z Tobą tak szybko, jak to możliwe.
Pozostałe artykuły z Banku wiedzy
Wskazówki dotyczące stosowania trzmieli
Trzmiele są jednymi z najmniejszych, ale najbardziej potrzebnych pracowników w szklarni. Ich działanie jest nieocenione, dlatego warto o nie odpowiednio zadbać. Jedna robotnica w ciągu dnia zapyla 3500 – 4000 kwiatów! Dzięki nim owoce pomidora są kształtne i dobrze wypełnione, a plony wyższe.
Trzmiele są jednymi z najmniejszych, ale najbardziej potrzebnych pracowników w szklarni. Ich działanie jest nieocenione, dlatego warto o nie odpowiednio zadbać. Jedna robotnica w ciągu dnia zapyla 3500 – 4000 kwiatów! Dzięki nim owoce pomidora są kształtne i dobrze wypełnione, a plony wyższe.
Trzmiele do sadu i drzew owocowych
Zapylanie drzew owocowych — wiśni, czereśni, jabłoni czy śliwy z wykorzystaniem trzmieli może być konieczne, kiedy w sadzie panują niższe temperatury lub inne, niesprzyjające warunki atmosferyczne.
Zapylanie drzew owocowych — wiśni, czereśni, jabłoni czy śliwy z wykorzystaniem trzmieli może być konieczne, kiedy w sadzie panują niższe temperatury lub inne, niesprzyjające warunki atmosferyczne.
Zapylanie truskawek przez trzmiele
Wprowadzenie trzmieli do zapylania na plantację truskawek pozwala znacznie zwiększyć wysokość uzyskiwanych plonów, nawet do 50%. Trzmiele są efektywniejsze pod kątem zapylania zarówno od pszczół miodnych jak i murarek ogrodowych.
Wprowadzenie trzmieli do zapylania na plantację truskawek pozwala znacznie zwiększyć wysokość uzyskiwanych plonów, nawet do 50%. Trzmiele są efektywniejsze pod kątem zapylania zarówno od pszczół miodnych jak i murarek ogrodowych.
Kategorie: