Strona główna > Bank wiedzy

• Czy borówka amerykańska jest samopylna?
• Jakie owady zapylają borówkę amerykańską?
• Zapylanie borówki amerykańskiej 
  • Wybór uli do zapylania borówki
  • Wprowadzenie uli na plantację

Większość odmian borówki jest samopylna, jednak aby osiągnąć obfity plon, konieczne jest tzw. zapylanie krzyżowe. Polega ono na przeniesieniu pyłku z innej rośliny i wymaga udziału owadów zapylających.

Do zapylania borówki amerykańskiej wykorzystywane są trzmiele ziemne, pszczoły miodne oraz murarki ogrodowe. Spośród tych gatunków największą skutecznością wykazują się trzmiele, które pracują nawet w niesprzyjających warunkach atmosferycznych i rzadko opuszczają plantację. Dobrą praktyką jest wprowadzenie do uprawy więcej niż jednego gatunku zapylaczy.

Zapylanie upraw jagodowych wymaga nieco innego podejścia niż w przypadku innych upraw ogrodniczych. Plantatorzy, uprawiający borówkę, truskawkę lub malinę co roku mierzą się z szeregiem wyzwań, które zagrażają efektywnemu zapyleniu jagodnika. A jak wiadomo, odpowiednie zapylenie to obfity plon i  wysokiej jakości owoce. Pochmurne i deszczowe dni, przypadające na okres zapylania kwiatów mogą znacząco zmniejszyć owocowanie roślin, a co za tym idzie, sprawdzić, że zwykle dochodowa plantacja, przyniesie znacznie mniejsze zyski.

• Największym zagrożeniem są niestabilne warunki pogodowe, które zniechęcają wiele gatunków zapylaczy (m.in. pszczoła miodna lub murarka ogrodowa) do opuszczania uli i zapylania roślin.
• Ryzyko mało efektywnego zapylenia jagodnika podnosi również bliska obecność upraw roślin, których pyłek jest atrakcyjniejszy dla pszczół i murarek. Wówczas zapylacze mogą przylecieć na plantację dopiero wtedy, gdy atrakcyjniejsze gatunki zakończą kwitnienie.
• Nie bez znaczenia jest również specyfika uprawianych gatunków i odmian, kształt kwiatów oraz ich wymagania w zakresie zapylania. Rośliny jagodowe wymagają tzw. zapylania krzyżowego, czyli zapylenia pyłkiem pochodzącym z innej rośliny. Ważne więc, by ich zapylanie odbywało się z wykorzystaniem gatunku, który wyróżnia się dużą mobilnością i często przemieszcza się pomiędzy roślinami.
• Warto zwrócić uwagę również na kształt kwiatów uprawianych odmian. Niektóre odmiany borówki charakteryzują się wydłużonym kształtem, co może utrudniać sięgnięcie pszczół i murarek w głąb kwiatu.

Odpowiedzią na wszystkie te wyzwania może być wprowadzenie do jagodnika trzmieli zapylających gatunku Bombus Terrestris. Wylatują one z uli nawet przy niesprzyjającej pogodzie, w deszczowe, wietrzne i zimne (> 8⁰C) dni. Pracują długo i wydajnie, pozostając poza ulem przez większą część dnia, bo aż do 18 godzin. Budowa ich aparatu gębowego pozwala z łatwością sięgnąć w głąb kwiatów o wydłużonym kształcie, a gęste owłosienie ciała pomaga w transporcie dużych ilości pyłku pomiędzy roślinami. Sposób, w jaki przemieszczają się pomiędzy roślinami, sprzyja wydajnemu zapylaniu krzyżowemu, a gorsze niż w przypadku pszczół umiejętności lotnicze sprawiają, że rzadko opuszczają one plantację, na którą zostały wprowadzone. 

Ponadto wyróżniają się dużą łagodnością wobec człowieka. Nie są agresywne wobec człowieka i niemal nigdy nie atakują, kiedy nie czują się zagrożone. Najkorzystniejszym rozwiązaniem, które gwarantuje optymalne zapylenie upraw jagodowych, jest wprowadzenie na plantację różnych gatunków zapylających: trzmiela ziemnego, pszczoły miodnej i murarki ogrodowej. 

Aby zapylanie było efektywne, oprócz wprowadzenia na plantację odpowiednich gatunków zapylaczy, należy zadbać również o wybór odpowiednich uli. W ofercie Royal Brinkman dostępne są ule do upraw zewnętrznych, które doskonale sprawdzają się w zapylaniu upraw jagodowych. Możesz wykorzystać je do zapylania:

• borówki amerykańskiej,
• maliny
• truskawki.

Ule zewnętrzne są tak zbudowane, by zapewniać optymalną pracę trzmieli w trudnych warunkach atmosferycznych. Ule do upraw zewnętrznych:

• zapewniają większą wydajność zapylania z uwagi na dobrą cyrkulację powietrza, dzięki umieszczonym po obu stronach obudowy otworom wentylacyjnym. 
• chronią kolonię trzmieli niekorzystnym działaniem deszczu, śniegu, rosy itd., poprzez specjalną obudowę ula
• zawierają nieco starsze i silniejsze trzmiele, zdolne do pracy w chłodne i zachmurzone dni
• ułatwiają trzmielom powrót do ula i zapobiegają ich dezorientacji, dzięki rozmieszczeniu otworów wlotowych.

W każdym gnieździe znajdują się robotnice, królowa, larwy oraz jaja. Ule dostępne są w wersjach: 1-, 2- i 3- gniazdowej, które sprawdzają się w plantacjach o różnych wielkościach oraz w różnych porach użytkowania. W jednym gnieździe znajduje się około 120 dorosłych robotnic.

Ule powinny być wprowadzone na plantację na początku kwitnienia, kiedy rozwiniętych jest 1-5% kwiatów. Po ich umieszczeniu w uprawie należy osłonić je przed działaniem słońca i wiatru oraz zadbać o to by nie miały do nich dostępu mrówki ani inne szkodniki. Po wprowadzeniu trzmieli należy kontrolować stopień zapylenia kwiatów i w razie potrzeby dostosować ich ilość.

Ilość uli uzależniona jest od wielkości plantacji: 

• 8-10 gniazd na 1 ha
• ule 2-gniazdowe: 4-5 szt. na 1 ha
• ule 3-gniazdowe: 3 szt. na 1 ha

Potrzebujesz porady? Wypełnij formularz kontaktowy! Nasz specjalista skontaktuje się z Tobą tak szybko, jak to możliwe.