Strona główna > Bank wiedzy

Dorosła osobnik ma wielkość od 1,7 do 3,6 mm i ma owalny kształt. Mogą występować w dwóch kolorach: zielonym i różowym. Obie odmiany mają czarną głowę i czarne nogi. Co więcej, mszyca różana ma długie, czarne czułki, wygięte do tyłu. Na brzuchu mają dwa krótkie czarne włosy. Ten owad występuje zarówno w formie uskrzydlonej jak i nieuskrzydlonej. Uskrzydlona odmiana łatwo przemieszcza się w szklarni.

Samica mszycy rozmnaża się bezpłciowo w szklarni, bez zapłodnienia. Następnie rodzi żywe samice, które z kolei rozmnażają się bezpłciowo,  do momenty, gdy osiągną dojrzałe stadium. W ten sposób szkodnik może się szybko rozprzestrzeniać. Obecność mszycy pospolitej można rozpoznać po zrzucanych białych skórkach, które zostawiają na liściach, ale także po koloniach, które czasami pokrywają całe pędy.

Mszyca różana żywi się sokami roślinnymi. Najłatwiej pozyskać je z młodych części roślin. Wynikiem uszkodzeń jest zahamowanie wzrostu pąków i nowych pędów. Liście i kwiaty również często są zdeformowane.

Kiedy soki roślinne są zasysane, mszyca różana połyka zbyt dużo cukru, który następnie wydziela w postaci spadzi. Powoduje to kosmetyczne uszkodzenia rośliny, ale również wpływa na fotosyntezę. Spadź jest również pożywką dla różnych rodzajów grzybów, w tym pleśni sadzakowej.

Mszyce coraz częściej zwalczane są za pomocą naturalnych wrogów, ponieważ wzrasta ich odporność na dozwolone środki ochrony. Biologiczna kontrola mszycy różowej może być prowadzona przy pomocy różnych naturalnych wrogów, w tym pasożytniczych os. Samica pasożytniczej osy wprowadza jajo zarówno co ciała dorosłych mszyc, jak i do nimf. Jak tylko jajo się wykluje, larwa pasożytniczej osy zaczyna zjadać mszycę różową od środka na zewnątrz, aż zdeformuje się w mumię.

Potrzebujesz porady? Wypełnij formularz kontaktowy! Nasz specjalista skontaktuje się z Tobą tak szybko, jak to możliwe.