Zwalczanie miniarki szklarniówki

Miniarka szklarniówka (Liriomyza huidobrensis) występuje na różnych roślinach warzywnych i ozdobnych, w tym słodkiej papryce, pomidorze, sałacie, kapuście, gerberze i chryzantemie. Jej larwa wyjada charakterystyczne tunele przez liść, zwłaszcza wzdłuż żyły. Prowadzi to do zmniejszenia stabilności roślin i liści, odwodnienia; oraz zmniejszenia produkcji w uprawach warzyw. W uprawie roślin ozdobnych szkodnik ten powoduje głównie obniżenie wartości ozdobnej w postaci porażonych liści.

Miniarka szklarniówka
Dominika Strzempa
Product Manager Crop Protection |
20 sierpnia 2021
Udostępnij artykuł

Sygnalizacja

Szklarniówka ma 6 stadiów rozwoju: jajo, trzy stadia larwalne, stadium poczwarki i stadium dorosłe. W zależności od temperatury otoczenia i gatunku żywiciela, rozwój od jaja do dorosłego trwa od 15 do 40 dni. W roślinie często na wierzchołku liścia, samica miniarki wywierca otwory, które służą do złożenia jaja lub jako miejsce do żywienia się sokami roślinnymi. Jaja mają owalny kształt i biały kolor. Larwy ściśle przypominają larwy miniarki psiankowianki, ale mają nieco jaśniejszy kolor. Larwa wyjada tunele w liściach. Tunele te stają się coraz większe, w miarę jak larwa rośnie i przenosi się do następnego stadium larwalnego. Kiedy larwa ciepłolubki jest gotowa, wyjadana jest dziura w kierunku spodu liścia, przez którą larwa opada na ziemię. Tutaj się ukrywa i przepoczwarza. Kolor poczwarki waha się od żółtego do czarnego. Miniarka szklarniówka, która wychodzi z poczwarki, jest żółta z czarnymi akcentami i prawie nie do odróżnienia od innych miniarek. Samce mają około 2 mm, podczas gdy samice mogą mieć od 2 do 3 mm.

Zwalczanie

Jest kilka sposobów na walkę z miniarką szklarniówką. Po pierwsze, ważne jest, aby zminimalizować szansę obecności i rozmnożenie. Wymaga to dobrej higieny w szklarni, a także regularnego usuwania chwastów. Siatki na owady w otworach wentylacyjnych również przyczyniają się do zmniejszenia liczby miniarek w szklarni. Naturalnymi wrogami miniarki szklarniówki są pasożytnicze osy Diglyphus i Dacnusa oraz drapieżne pluskwiaki. Można też wyłapywać dorosłe muchy za pomocą rolek sygnałowych.
Skontaktuj się z nami! 
Potrzebujesz porady? Wypełnij formularz kontaktowy! Nasz specjalista skontaktuje się z Tobą tak szybko, jak to możliwe. 
Pozostałe artykuły z Banku wiedzy

Zwalczanie miniarki szklarniówki

Miniarka szklarniówka (Liriomyza huidobrensis) występuje na różnych roślinach warzywnych i ozdobnych, w tym słodkiej papryce, pomidorze, sałacie, kapuście, gerberze i chryzantemie. Jej larwa wyjada charakterystyczne tunele przez liść, zwłaszcza wzdłuż żyły. Prowadzi to do zmniejszenia stabilności roślin i liści, odwodnienia; oraz zmniejszenia produkcji w uprawach warzyw. W uprawie roślin ozdobnych szkodnik ten powoduje głównie obniżenie wartości ozdobnej w postaci porażonych liści.
Szukaj w Banku wiedzy 
Znajdź odpowiedzi na swoje pytanie w naszej bazie wiedzy. Ponad 500 artykułów napisanych przez naszych specjalistów.
Dominika Strzempa
Dominika Strzempa
Product Manager Crop Protection | 20 sierpnia 2021
Udostępnij artykuł
Miniarka szklarniówka

Sygnalizacja

Szklarniówka ma 6 stadiów rozwoju: jajo, trzy stadia larwalne, stadium poczwarki i stadium dorosłe. W zależności od temperatury otoczenia i gatunku żywiciela, rozwój od jaja do dorosłego trwa od 15 do 40 dni. W roślinie często na wierzchołku liścia, samica miniarki wywierca otwory, które służą do złożenia jaja lub jako miejsce do żywienia się sokami roślinnymi. Jaja mają owalny kształt i biały kolor. Larwy ściśle przypominają larwy miniarki psiankowianki, ale mają nieco jaśniejszy kolor. Larwa wyjada tunele w liściach. Tunele te stają się coraz większe, w miarę jak larwa rośnie i przenosi się do następnego stadium larwalnego. Kiedy larwa ciepłolubki jest gotowa, wyjadana jest dziura w kierunku spodu liścia, przez którą larwa opada na ziemię. Tutaj się ukrywa i przepoczwarza. Kolor poczwarki waha się od żółtego do czarnego. Miniarka szklarniówka, która wychodzi z poczwarki, jest żółta z czarnymi akcentami i prawie nie do odróżnienia od innych miniarek. Samce mają około 2 mm, podczas gdy samice mogą mieć od 2 do 3 mm.

Zwalczanie

Jest kilka sposobów na walkę z miniarką szklarniówką. Po pierwsze, ważne jest, aby zminimalizować szansę obecności i rozmnożenie. Wymaga to dobrej higieny w szklarni, a także regularnego usuwania chwastów. Siatki na owady w otworach wentylacyjnych również przyczyniają się do zmniejszenia liczby miniarek w szklarni. Naturalnymi wrogami miniarki szklarniówki są pasożytnicze osy Diglyphus i Dacnusa oraz drapieżne pluskwiaki. Można też wyłapywać dorosłe muchy za pomocą rolek sygnałowych.
Skontaktuj się z nami! 
Potrzebujesz porady? Wypełnij formularz kontaktowy! Nasz specjalista skontaktuje się z Tobą tak szybko, jak to możliwe. 
Dominika Strzempa
Pozostałe artykuły z Banku wiedzy
Jaki to szkodnik?
Szkodniki stanowią poważne zagrożenie dla upraw. Dlatego ważne jest, aby móc w odpowiednim czasie zidentyfikować szkodnika w uprawie.
Szkodniki upraw — jak je wykrywać i monitorować?
Szkodniki upraw to jeden z największych problemów wielu gospodarstw ogrodniczych. W walce ze szkodnikami upraw, nieocenione znaczenie ma ich wykrywanie i identyfikacja. Im wcześniej szkodnik zostanie wykryty oraz zidentyfikowany, tym szybciej można rozpocząć jego zwalczanie.
Jak zapobiegać odporności na środki ochrony roślin?
Choroby, bakterie i chwasty mogą stawać się niewrażliwe na środki ochrony roślin. Mogą one neutralizować działanie poszczególnych preparatów, na skutek czego będą one nieskuteczne. Mówimy wówczas o odporności.