Strona główna > Bank wiedzy

Miniarka psiankowianka posiada 6 stadiów rozwojowych: stadium jaja, 3 stadia larwalne, stadium poczwarki i stadium dorosłe. W zależności od temperatury otoczenia i rodzaju rośliny żywicielskiej rozwój od jaja do dorosłej miniarki trwa od 15 do 40 dni.

Żeńskie osobniki miniarki tworzą w liściach otwory (często w szczytowych częściach). Otwory te służą do złożenia jaja lub jako miejsce do odżywiania się sokami roślinnymi.

Jaja są białe; wylęgają się z nich białe larwy. W tym początkowym stadium larwa miniarki może być łatwo odróżniona od żółtej larwy miniarki ciepłolubki. Larwa tworzy miny w liściach. Miny te stają się coraz większe, w miarę jak larwa rośnie i przenosi się do następnego stadium larwalnego. Gdy larwa miniarki jest gotowa do przepoczwarzenia, wyjada się otwór w kierunku spodu liścia, przez który opada na ziemię. Tutaj się ukrywa i przechodzi przemianę. Kolor poczwarki waha się od żółtego do ciemnobrązowego.

Miniarka,  która wychodzi z poczwarki jest żółta z czarnymi akcentami i jest prawie nie do odróżnienia od miniarki ciepłolubki i miniarki szklarniówki. Długość psiankowianki waha się od 1,5 do 2,5 milimetra. Samice są zazwyczaj większe od samców. 

Istnieje kilka sposobów walki z miniarką psiankowianką. Po pierwsze, ważne jest, aby zminimalizować szansę obecności i ograniczenie populacji. W tym celu ważna jest dobra higiena w szklarni, podobnie jak terminowe usuwanie chwastów. Siatka przeciw owadom w kratkach wentylacyjnych również przyczynia się do zmniejszenia ilości szkodników.

Naturalnymi wrogami liści pomidora są pasożytnicze osy Diglyphus i Dacnusa. Można również wyłapywać dorosłe osobniki za pomocą taśm sygnalizacyjnych.

Potrzebujesz porady? Wypełnij formularz kontaktowy! Nasz specjalista skontaktuje się z Tobą tak szybko, jak to możliwe.