Jak zwalczać miniarkę ciepłolubkę?

Miniarka ciepłolubka Liriomyza trifolii jest, obok miniarki psiakowianki i miniarki szklarniówki, najczęściej występującą w Europie miniarką, pochodzącą z Ameryki. Ten owad jest szkodnikiem w różnych uprawach warzyw i roślin ozdobnych, w tym słodkiej papryki, gerbery i chryzantemy. Larwy wyjadają tunele wewnątrz liści, co prowadzi do zmniejszenia stabilności roślin i liści, odwodnienia i rozluźnienia liści oraz spadku produkcji. W uprawie roślin ozdobnych szkodnik ten powoduje głównie obniżenie wartości ozdobnej.

Miniarka ciepłolubka
Dominika Strzempa
Product Manager Crop Protection |
16 sierpnia 2021
Udostępnij artykuł

Sygnalizacja

Miniarka ciepłolubka ma 6 stadiów rozwojowych: stadium jaja, 3 stadia larwalne, stadium poczwarki i stadium dorosłe. Przemiana z jaja w osobnika dorosłego trwa od 15 do 45 dni, w zależności od temperatury otoczenia i rośliny żywicielskiej. Samica ciepłolubki wykonuje otwory w roślinie, często na szczycie liścia. Otwory te służą do złożenia jaja lub jako miejsce do pożywiania się sokami roślinnymi. Jaja są białe i owalne. Ze względu na żółty kolor, larwy łatwo odróżnić od larw miniarki psiankowianki, czy szklarniówki. Larwa wyjada tunele w liściach. Tunele te stają się coraz większe, w miarę jak larwa rośnie i przenosi się do następnego stadium larwalnego. Kiedy larwa ciepłolubki jest gotowa, wyjadana jest dziura w kierunku spodu liścia, przez którą larwa opada na ziemię. Tutaj się ukrywa i przepoczwarza. Kolor poczwarki waha się od żółtego do ciemnobrązowego. Miniarka ciepłolubka, która wychodzi z poczwarki, jest żółta z czarnymi akcentami i prawie nie do odróżnienia od miniarki psiankowianki i miniarki szklarniówki. Długość dorosłego osobnika waha się od 1,5 do 2,5 milimetra. Samice są zazwyczaj większe od samców.

Zwalczanie

Istnieje kilka sposobów walki z miniarką ciepłolubką. Po pierwsze, ważne jest, aby zminimalizować szansę obecności i rozmnożenie. Wymaga to dobrej higieny w szklarni, a także regularnego usuwania chwastów. Siatki na owady w otworach wentylacyjnych również przyczyniają się do zmniejszenia liczby miniarek w szklarni. Naturalnymi wrogami miniarki ciepłolubki są pasożytnicze osy Diglyphus i Dacnusa oraz drapieżne pluskwy. Można też wyłapywać dorosłe muchy za pomocą rolek sygnałowych.
Skontaktuj się z nami! 
Potrzebujesz porady? Wypełnij formularz kontaktowy! Nasz specjalista skontaktuje się z Tobą tak szybko, jak to możliwe. 
Pozostałe artykuły z Banku wiedzy

Jak zwalczać miniarkę ciepłolubkę?

Miniarka ciepłolubka Liriomyza trifolii jest, obok miniarki psiakowianki i miniarki szklarniówki, najczęściej występującą w Europie miniarką, pochodzącą z Ameryki. Ten owad jest szkodnikiem w różnych uprawach warzyw i roślin ozdobnych, w tym słodkiej papryki, gerbery i chryzantemy. Larwy wyjadają tunele wewnątrz liści, co prowadzi do zmniejszenia stabilności roślin i liści, odwodnienia i rozluźnienia liści oraz spadku produkcji. W uprawie roślin ozdobnych szkodnik ten powoduje głównie obniżenie wartości ozdobnej.
Szukaj w Banku wiedzy 
Znajdź odpowiedzi na swoje pytanie w naszej bazie wiedzy. Ponad 500 artykułów napisanych przez naszych specjalistów.
Dominika Strzempa
Dominika Strzempa
Product Manager Crop Protection | 16 sierpnia 2021
Udostępnij artykuł
Miniarka ciepłolubka

Sygnalizacja

Miniarka ciepłolubka ma 6 stadiów rozwojowych: stadium jaja, 3 stadia larwalne, stadium poczwarki i stadium dorosłe. Przemiana z jaja w osobnika dorosłego trwa od 15 do 45 dni, w zależności od temperatury otoczenia i rośliny żywicielskiej. Samica ciepłolubki wykonuje otwory w roślinie, często na szczycie liścia. Otwory te służą do złożenia jaja lub jako miejsce do pożywiania się sokami roślinnymi. Jaja są białe i owalne. Ze względu na żółty kolor, larwy łatwo odróżnić od larw miniarki psiankowianki, czy szklarniówki. Larwa wyjada tunele w liściach. Tunele te stają się coraz większe, w miarę jak larwa rośnie i przenosi się do następnego stadium larwalnego. Kiedy larwa ciepłolubki jest gotowa, wyjadana jest dziura w kierunku spodu liścia, przez którą larwa opada na ziemię. Tutaj się ukrywa i przepoczwarza. Kolor poczwarki waha się od żółtego do ciemnobrązowego. Miniarka ciepłolubka, która wychodzi z poczwarki, jest żółta z czarnymi akcentami i prawie nie do odróżnienia od miniarki psiankowianki i miniarki szklarniówki. Długość dorosłego osobnika waha się od 1,5 do 2,5 milimetra. Samice są zazwyczaj większe od samców.

Zwalczanie

Istnieje kilka sposobów walki z miniarką ciepłolubką. Po pierwsze, ważne jest, aby zminimalizować szansę obecności i rozmnożenie. Wymaga to dobrej higieny w szklarni, a także regularnego usuwania chwastów. Siatki na owady w otworach wentylacyjnych również przyczyniają się do zmniejszenia liczby miniarek w szklarni. Naturalnymi wrogami miniarki ciepłolubki są pasożytnicze osy Diglyphus i Dacnusa oraz drapieżne pluskwy. Można też wyłapywać dorosłe muchy za pomocą rolek sygnałowych.
Skontaktuj się z nami! 
Potrzebujesz porady? Wypełnij formularz kontaktowy! Nasz specjalista skontaktuje się z Tobą tak szybko, jak to możliwe. 
Dominika Strzempa
Pozostałe artykuły z Banku wiedzy
Szkodniki upraw — jak je wykrywać i monitorować?
Szkodniki upraw to jeden z największych problemów wielu gospodarstw ogrodniczych. W walce ze szkodnikami upraw, nieocenione znaczenie ma ich wykrywanie i identyfikacja. Im wcześniej szkodnik zostanie wykryty oraz zidentyfikowany, tym szybciej można rozpocząć jego zwalczanie.
W jaki sposób zadbać o optymalne funkcjonowanie naturalnych wrogów szkodników?
Ogrodnicy coraz częściej wykorzystują naturalnych wrogów do walki ze szkodnikami w swoich uprawach. Stosuje się wówczas „dobre owady” do obrony przed „złymi”. Jednakże, w jaki sposób zadbać o optymalne funkcjonowanie naturalnych wrogów szkodników wśród roślin?
Jak kontrolować jakość organizmów pożytecznych?
Jakość środków biologicznych ma znaczenie dla skutecznego zwalczania chorób i szkodników, a w przypadku trzmieli dla efektywnego zapylania. Jakość tę sprawdzają już przed wysyłką pracownicy zespołu kontroli jakości, lecz otrzymując tego rodzaju preparaty, możemy zdecydować się na samodzielnie skontrolowanie ich jeszcze raz.