Jak zwalczać miniarkę ciepłolubkę?
Miniarka ciepłolubka Liriomyza trifolii jest, obok miniarki psiakowianki i miniarki szklarniówki, najczęściej występującą w Europie miniarką, pochodzącą z Ameryki. Ten owad jest szkodnikiem w różnych uprawach warzyw i roślin ozdobnych, w tym słodkiej papryki, gerbery i chryzantemy. Larwy wyjadają tunele wewnątrz liści, co prowadzi do zmniejszenia stabilności roślin i liści, odwodnienia i rozluźnienia liści oraz spadku produkcji. W uprawie roślin ozdobnych szkodnik ten powoduje głównie obniżenie wartości ozdobnej.
Dominika Strzempa
Product Manager Crop Protection |
16 sierpnia 2021
Product Manager Crop Protection |
16 sierpnia 2021
Udostępnij artykuł
Sygnalizacja
Miniarka ciepłolubka ma 6 stadiów rozwojowych: stadium jaja, 3 stadia larwalne, stadium poczwarki i stadium dorosłe. Przemiana z jaja w osobnika dorosłego trwa od 15 do 45 dni, w zależności od temperatury otoczenia i rośliny żywicielskiej. Samica ciepłolubki wykonuje otwory w roślinie, często na szczycie liścia. Otwory te służą do złożenia jaja lub jako miejsce do pożywiania się sokami roślinnymi. Jaja są białe i owalne. Ze względu na żółty kolor, larwy łatwo odróżnić od larw miniarki psiankowianki, czy szklarniówki. Larwa wyjada tunele w liściach. Tunele te stają się coraz większe, w miarę jak larwa rośnie i przenosi się do następnego stadium larwalnego. Kiedy larwa ciepłolubki jest gotowa, wyjadana jest dziura w kierunku spodu liścia, przez którą larwa opada na ziemię. Tutaj się ukrywa i przepoczwarza. Kolor poczwarki waha się od żółtego do ciemnobrązowego. Miniarka ciepłolubka, która wychodzi z poczwarki, jest żółta z czarnymi akcentami i prawie nie do odróżnienia od miniarki psiankowianki i miniarki szklarniówki. Długość dorosłego osobnika waha się od 1,5 do 2,5 milimetra. Samice są zazwyczaj większe od samców.
Zwalczanie
Istnieje kilka sposobów walki z miniarką ciepłolubką. Po pierwsze, ważne jest, aby zminimalizować szansę obecności i rozmnożenie. Wymaga to dobrej higieny w szklarni, a także regularnego usuwania chwastów. Siatki na owady w otworach wentylacyjnych również przyczyniają się do zmniejszenia liczby miniarek w szklarni. Naturalnymi wrogami miniarki ciepłolubki są pasożytnicze osy Diglyphus i Dacnusa oraz drapieżne pluskwy. Można też wyłapywać dorosłe muchy za pomocą rolek sygnałowych.
Skontaktuj się z nami!
Potrzebujesz porady? Wypełnij formularz kontaktowy! Nasz specjalista skontaktuje się z Tobą tak szybko, jak to możliwe.
Pozostałe artykuły z Banku wiedzy
- Szkodniki upraw — jak je wykrywać i monitorować?
- W jaki sposób zadbać o optymalne funkcjonowanie naturalnych wrogów szkodników?
- Jak kontrolować jakość organizmów pożytecznych?
Kategorie:
Jak zwalczać miniarkę ciepłolubkę?
Miniarka ciepłolubka Liriomyza trifolii jest, obok miniarki psiakowianki i miniarki szklarniówki, najczęściej występującą w Europie miniarką, pochodzącą z Ameryki. Ten owad jest szkodnikiem w różnych uprawach warzyw i roślin ozdobnych, w tym słodkiej papryki, gerbery i chryzantemy. Larwy wyjadają tunele wewnątrz liści, co prowadzi do zmniejszenia stabilności roślin i liści, odwodnienia i rozluźnienia liści oraz spadku produkcji. W uprawie roślin ozdobnych szkodnik ten powoduje głównie obniżenie wartości ozdobnej.
Szukaj w Banku wiedzy
Znajdź odpowiedzi na swoje pytanie w naszej bazie wiedzy. Ponad 500 artykułów napisanych przez naszych specjalistów.
Kategorie:
Dominika Strzempa
Product Manager Crop Protection | 16 sierpnia 2021
Product Manager Crop Protection | 16 sierpnia 2021
Udostępnij artykuł
Sygnalizacja
Miniarka ciepłolubka ma 6 stadiów rozwojowych: stadium jaja, 3 stadia larwalne, stadium poczwarki i stadium dorosłe. Przemiana z jaja w osobnika dorosłego trwa od 15 do 45 dni, w zależności od temperatury otoczenia i rośliny żywicielskiej. Samica ciepłolubki wykonuje otwory w roślinie, często na szczycie liścia. Otwory te służą do złożenia jaja lub jako miejsce do pożywiania się sokami roślinnymi. Jaja są białe i owalne. Ze względu na żółty kolor, larwy łatwo odróżnić od larw miniarki psiankowianki, czy szklarniówki. Larwa wyjada tunele w liściach. Tunele te stają się coraz większe, w miarę jak larwa rośnie i przenosi się do następnego stadium larwalnego. Kiedy larwa ciepłolubki jest gotowa, wyjadana jest dziura w kierunku spodu liścia, przez którą larwa opada na ziemię. Tutaj się ukrywa i przepoczwarza. Kolor poczwarki waha się od żółtego do ciemnobrązowego. Miniarka ciepłolubka, która wychodzi z poczwarki, jest żółta z czarnymi akcentami i prawie nie do odróżnienia od miniarki psiankowianki i miniarki szklarniówki. Długość dorosłego osobnika waha się od 1,5 do 2,5 milimetra. Samice są zazwyczaj większe od samców.
Zwalczanie
Istnieje kilka sposobów walki z miniarką ciepłolubką. Po pierwsze, ważne jest, aby zminimalizować szansę obecności i rozmnożenie. Wymaga to dobrej higieny w szklarni, a także regularnego usuwania chwastów. Siatki na owady w otworach wentylacyjnych również przyczyniają się do zmniejszenia liczby miniarek w szklarni. Naturalnymi wrogami miniarki ciepłolubki są pasożytnicze osy Diglyphus i Dacnusa oraz drapieżne pluskwy. Można też wyłapywać dorosłe muchy za pomocą rolek sygnałowych.
Skontaktuj się z nami!
Potrzebujesz porady? Wypełnij formularz kontaktowy! Nasz specjalista skontaktuje się z Tobą tak szybko, jak to możliwe.
Pozostałe artykuły z Banku wiedzy
Szkodniki upraw — jak je wykrywać i monitorować?
Szkodniki upraw to jeden z największych problemów wielu gospodarstw ogrodniczych. W walce ze szkodnikami upraw, nieocenione znaczenie ma ich wykrywanie i identyfikacja. Im wcześniej szkodnik zostanie wykryty oraz zidentyfikowany, tym szybciej można rozpocząć jego zwalczanie.
Szkodniki upraw to jeden z największych problemów wielu gospodarstw ogrodniczych. W walce ze szkodnikami upraw, nieocenione znaczenie ma ich wykrywanie i identyfikacja. Im wcześniej szkodnik zostanie wykryty oraz zidentyfikowany, tym szybciej można rozpocząć jego zwalczanie.
W jaki sposób zadbać o optymalne funkcjonowanie naturalnych wrogów szkodników?
Ogrodnicy coraz częściej wykorzystują naturalnych wrogów do walki ze szkodnikami w swoich uprawach. Stosuje się wówczas „dobre owady” do obrony przed „złymi”. Jednakże, w jaki sposób zadbać o optymalne funkcjonowanie naturalnych wrogów szkodników wśród roślin?
Ogrodnicy coraz częściej wykorzystują naturalnych wrogów do walki ze szkodnikami w swoich uprawach. Stosuje się wówczas „dobre owady” do obrony przed „złymi”. Jednakże, w jaki sposób zadbać o optymalne funkcjonowanie naturalnych wrogów szkodników wśród roślin?
Jak kontrolować jakość organizmów pożytecznych?
Jakość środków biologicznych ma znaczenie dla skutecznego zwalczania chorób i szkodników, a w przypadku trzmieli dla efektywnego zapylania. Jakość tę sprawdzają już przed wysyłką pracownicy zespołu kontroli jakości, lecz otrzymując tego rodzaju preparaty, możemy zdecydować się na samodzielnie skontrolowanie ich jeszcze raz.
Jakość środków biologicznych ma znaczenie dla skutecznego zwalczania chorób i szkodników, a w przypadku trzmieli dla efektywnego zapylania. Jakość tę sprawdzają już przed wysyłką pracownicy zespołu kontroli jakości, lecz otrzymując tego rodzaju preparaty, możemy zdecydować się na samodzielnie skontrolowanie ich jeszcze raz.
Kategorie: