Strona główna > Bank wiedzy

• Rozpoznawanie mączniaka rzekomego róży
  • Mączniak prawdziwy a mączniak rzekomy
  • Występowanie mączniaka rzekomego róży
• Warunki rozwoju mączniaka rzekomego róży
• Zapobieganie mączniakowi rzekomemu róży
• Zwalczanie mączniaka rzekomego róży
  • Opryski i preparaty na mączniaka na róży

Mączniak rzekomy róży powoduje powstawanie na górnej stronie liści nieregularnych, postrzępionych, bordowych lub brunatnych plam. Z czasem przebarwienia zlewają się i występują na całej powierzchni blaszek liściowych. Miejsca przy plamach żółkną. Później dochodzi do całkowitego żółknięcia, marszczenia, zasychania i przedwczesnego opadania liści. Większą tendencję do opadania mają liście na szczycie krzewu. Przy silnej infekcji i dużej wilgotności powietrza na spodniej stronie blaszki liściowej pojawia się delikatny, mączysty nalot. Ma barwę szarawą lub brudnobiałą, czasem z fioletowym odcieniem. Mączniak rzekomy róży objawia się także na innych organach:

• na pędach i szypułkach występują fioletowo-czarne przebarwienia,
• silnie porażone pędy zasychają,
• drobne plamy mogą występować na działkach kielichów oraz płatków,
• porażenie siewek, np. w uprawie szklarniowej, skutkujące ich zamieraniem.

Mączniak prawdziwy róż objawia się powstawaniem szarawego lub brudnobiałego nalotu na różnych organach, w tym na obu stronach blaszki liściowej. Przy silnej infekcji rośliny są wręcz „posklejane” nalotem. U mączniaka rzekomego nalot (bardziej delikatny) występuje tylko na spodniej stronie liści i to nie zawsze (potrzebuje odpowiednich warunków). Właśnie po tych objawach najlepiej rozpoznać obie choroby grzybowe.

Mączniak rzekomy róż jest jednym z największych problemów sadowników prowadzących uprawy w szklarniach i tunelach. W tym wypadku przebieg choroby jest zazwyczaj nasilony. Ogólnie choroba ta poraża różnorodne gatunki i odmiany należące do rodzaju Rosa, w tym dzikie róże. Duże znaczenie dla rozwoju choroby ma genetyczna odporność poszczególnych odmian. Ponadto patogen Peronospora sparsa wywołuje chorobę u malin i jeżyn.

Mączniak rzekomy róży dobrze rozwija się w warunkach umiarkowanych temperatur i przy dużej wilgotności powietrza. Optymalna temperatura rozwoju oscyluje w granicach 15°C. Do kiełkowania, infekcji i zarodnikowania dochodzi w temp. 10-20°C. To ogólna właściwość mączniaków rzekomych. Jedynie mączniak rzekomy ogórka wymaga nieco wyższych temperatur. Peronospora sparsa zimuje w postaci aospor, a których powstają zarodniki. Do infekcji najczęściej dochodzi przez aparaty szparkowe. Na spodnie stronie liści jest ich najwięcej (stąd właśnie w takich miejscach symptomy są nasilone).

Mączniakowi rzekomemu róży można zapobiegać przez szeroko zakrojone działania profilaktyczne. Niektóre zabiegi zwiększają odporność krzewów i ograniczają straty w przypadku wystąpienia choroby.

Działania zapobiegające mączniakowi rzekomemu róży:

• Utrzymanie higieny w uprawach róż, usuwanie opadłych i porażonych przez choroby liści
• Dezynfekcja narzędzi i urządzeń
• Dbanie o odpowiednią rozstawę siewu nasion i sadzenia — nadmierne zagęszczenie i zachwaszczenie ogranicza cyrkulację powietrza i ułatwiają patogenowi rozprzestrzenianie
• Unikanie moczenia roślin podczas nawadniania. Dlatego w tym wypadku dobrze sprawdza się nawadnianie kropelkowe.
• Zrównoważone nawożenie, w szczególności azotem, który zmniejsza odporność na różne niekorzystne czynniki stresotwórcze, w tym choroby
• Regularne wietrzenie szklarni i tuneli foliowych

Po zauważeniu pierwszych objawów mączniaka rzekomego róż zaleca się usuwanie porażonych liści oraz zastosowanie odpowiedniego fungicydu. Z reguły wykonuje się 2-3 zabiegi w odstępach 7-10 -dniowych. Jeśli sytuacja powtarza się w dalszej części sezonu, zaleca się stosowanie środków ochrony, zawierających substancje aktywnie czynne należące do innych grup niż poprzednio. To ograniczy ryzyko wytwarzania u patogenu mechanizmów odpornościowych.

Chociaż technicznie za mączniaka rzekomego róży odpowiada nie grzyb, a lęgniowiec (organizm grzybopodobny) chorobę zwalcza się przy użyciu preparatów grzybobójczych. Do polecanych środków ochrony zalicza się m.in. Previcur Energy 840 S zawierający propamokarb w formie chlorowodorku propamokarbu (związek z grupy pochodnych kwasu karbaminowego) oraz fosetyl (związek z grupy fosfonowych). Ponadto warto korzystać z Proplant 722SL (zawiera propamokarb).

Potrzebujesz porady? Wypełnij formularz kontaktowy! Nasz specjalista skontaktuje się z Tobą tak szybko, jak to możliwe.