Strona główna > Bank wiedzy

Mączniak prawdziwy pomidora, nazywany jest również mączniakiem prawdziwym psiankowatych i jest łatwy do rozpoznania. Początkowo na górnej stronie liści pojawiają się drobne, okrągłe, białe plamy. Z czasem zlewają się porastając nawet całe blaszki liściowe. Nalot jest mączysty (stąd nazwa). U pomidora czasem występuje także na spodniej stronie liści. Ponadto objawy pojawiają się na ogonkach liściowych, pędach i działkach kielicha. W miejscu nalotu czasem widać czarne, drobne punkciki. Choroba nie poraża owoców.

• Silnie porażone organy (głównie liście) więdną i zamierają.
• Choroba zaburza procesy asymilacyjne, przez co pomidor słabiej rozwija się, daje niższy plon, a w dodatku owoce są mniejsze.
• Pomidor zainfekowany patogenem Oidium neolycopersici staje się podatny na niekorzystne czynniki zewnętrzne, w tym inne choroby, a także suszę.

Mączniak prawdziwy pomidora to choroba „drugiej kategorii”. Nie występuje powszechnie i nie jest tak groźny jak alternarioza pomidora czy szara pleśń. Nie świadczy to jednak, że można bagatelizować niepokojące symptomy. Pomimo nazwy mączniak prawdziwy pomidora pojawia się nie tylko u pomidorów (w szklarni, tunelu i w gruncie), ale także u innych przedstawicieli rodziny psiankowatych. Znaczenie gospodarcze ma w uprawach:

• pomidora
• papryki 
• bakłażana

Oidium neolycopersici optymalnie rozwija się w wysokiej temperaturze. Przy 22-28°C inkubacja patogenu trwa 4-5 dni. Najlepsze warunki do kiełkowania zarodników to 27°C. Inne warunki sprzyjające to zwiększona wilgotność powietrza (dlatego infekcje w uprawach pod osłonami zazwyczaj przebiegają szybciej i intensywniej), nadmierne zagęszczenie sadzenia i słaba cyrkulacja powietrza. Choroba rozprzestrzenia się za pomocą zarodników konidialnych. Zarodniki wytwarzają strzępkę kiełkową i wnikają do tkanek skórki.

Ryzyko wystąpienia mączniaka prawdziwego pomidora można ograniczyć przez zapewnienie roślinom uprawnym optymalnych warunków i wykonywanie działań profilaktycznych. Powinno się unikać nadmiernego zagęszczenia sadzenia. Należy wycinać pędy boczne wyrastające z kątów liści, ma to wpływ nie tylko na plon, ale także zmniejsza zagęszczenie. Szklarnie i tunele foliowe trzeba regularnie wietrzyć. Nawożenie powinno być zrównoważone. W szczególności zaleca się wystrzegać stosowania nadmiernych dawek azotu, gdyż może to zwiększyć podatność pomidorów na uszkodzenia, choroby (w tym mączniaka prawdziwego) oraz szkodniki.

Zabiegi chemiczne wykonuje się profilaktycznie i doraźnie. Skutecznością przeciwko mączniakowi prawdziwemu w uprawach pod osłonami mają Scorpion 325 SC(azoksystrobina, difenokonazol), Topas 100 EC (penkonazol) oraz Vivando(metrafenon). Fungicydy zaleca się stosować naprzemiennie, tj. kolejno wybierać te, które mają inne substancje aktywnie czynne (jeszcze lepiej jeśli związki należą do innych grup). To ograniczy ryzyko nabrania mechanizmów odpornościowych u patogenów odpowiadających za choroby grzybowe. Ponadto warto korzystać zapobiegawczo z preparatów mikrobiologicznych, np. MOCbackter warzywa, który zawiera pożyteczne bakterie poprawiające kondycję roślin.

Niezwalczany mączniak prawdziwy pomidora może narobić szkód o znaczeniu ekonomicznym. Dlatego uprawy należy regularnie sprawdzać w poszukiwaniu niepokojących symptomów (dotyczy to także innych chorób grzybowych). Kluczowa jest szybkość reakcji i dobór odpowiednich, skutecznych środków ochrony roślin.

Potrzebujesz porady? Wypełnij formularz kontaktowy! Nasz specjalista skontaktuje się z Tobą tak szybko, jak to możliwe.