Rozpoznawanie czerwonej plamistości liści truskawki
Czerwona plamistość liści truskawki bywa czasem mylona z białą plamistością, uchodzi jednak za chorobę groźniejszą. Prowadzi do silnych uszkodzeń liści, a nawet do zamierania całych roślin. Nawet łagodniejszy przebieg wiąże się z obniżeniem zdolności
asymilacyjnych i tym samym obniżeniem plonów.
Czerwona plamistość liści truskawki — objawy
- Pierwsze objawy to powstawanie drobnych (śr. 1-5mm), nieregularnych karminowych lub fioletowych plam na liściach. Z czasem powiększają swoją powierzchnię i zlewają się. Na porażonych liściach tworzą się nekrozy z szarym środkiem
- W kolejnej fazie rozwoju grzyba na powierzchni plam pojawiają się ciemne, brunatne owocniki.
- Jednocześnie w miejscach plam powstają charakterystyczne, ciemne i spłaszczone wzniesienia. To acerwulusy – owocniki, w których znajdują się zarodniki konidialne.
- Symptomy choroby są czasami widoczne także na działkach kielicha, ogonkach liściowych oraz szypułkach owoców.
- Konsekwencją infekcji czerwoną plamistością liści truskawki niekiedy jest zamieranie całych kwiatostanów.
- Wczesne zamieranie działek kielicha hamuje (późniejszy) rozwój owoców.
Czerwona a biała plamistość liści truskawki. Jakie są różnice?
W początkowej fazie infekcji choroby mają podobny przebieg. Występują drobne plamy, u białej plamistości liści truskawki są jednak brunatne, a z czasem stają się jasnoszare z brunatnoczerwoną obwódką. Różnice widać także na owocujących truskawkach. W
wyniku porażenia białą plamistością liści truskawki nasiona stają się czarne.
Występowanie czerwonej plamistości liści truskawki
Czerwona plamistość liści truskawki to problem zarówno w uprawie polowej, jak i pod osłonami. Ma duże znaczenie ekonomiczne, chociaż nie należy do „pierwszego szeregu” chorób truskawek tak jak zgnilizna korony truskawki czy szara pleśń. Oprócz tego patogen
występuje także na poziomce.
Rozwój czerwonej plamistości liści truskawki
Czerwona plamistość liści truskawki to choroba grzybowa wywoływana przez
Diplocarpon earliana. Patogenowi sprzyja ciepło, tj. temperatury w granicach 20-25°C oraz wilgoć (częste opady deszczu, zwłaszcza wilgotne lato). Do rozwoju przyczynia
się także duża wilgotność powietrza. Patogen zimuje w postaci grzybni na szczątkach liści. W czasie sezonu rozprzestrzenia się wraz z wodą za pomocą zarodników konidialnych. Choroba przede wszystkim rozwija się na starszych plantacjach. W pierwszym roku
po założeniu plantacji faktycznie nie występuje lub objawy są łagodne.
Czerwona plamistość liści truskawki – zapobieganie
Duże znaczenie w ochronie upraw przed czerwoną plamistością liści truskawki ma profilaktyka.
- Warto wybierać kwalifikowane sadzonki z pewnego źródła.
- Należy unikać nadmiernego zagęszczenia truskawek w rzędzie.
- Dobrą praktyką jest koszenie liści po zbiorach i usuwanie powstałych resztek roślinnych.
- Chorobę można ograniczyć także przez uprawę odmian mało podatnych na Diplocarpon earliana. Przykłady to m.in. ‘Grandarosa’ i ‘Sonata’.
- Ponadto warto wykonywać wszelkie zabiegi pielęgnacyjne, które pozytywnie wpływają na kondycję roślin. To m.in. zrównoważone nawożenie, które obejmuje także nawożenie dolistne i stosowanie nawozów z mikroelementami, np. cynkiem.
Zapobiegawczo przeciw czerwonej plamistości liści truskawki (i innym chorobom grzybowym) warto stosować preparaty ekologiczne. Przykładem jest
Polyversum WP,
który zawiera antagonistyczne, niepatogeniczne grzyby
Pythium oligandrum.